209

27ص.

هدف پژوهش حاضر بررسي روند اصلاح تقويم رسمي ايران به تقويم هجري شمسي در 1304 ش است. قبل از انقلاب مشروطيت معمولاً در جامعه از تقويمها و سالشماريهاي متعددي چون تقويم هجري قمري، گاهشماري دوازده حيواني و از بروج آسماني استفاده ميشد. اين امر باعث بهوجود آمد ن مشكلات متعددي در تطبيق دادن تقويمها ميشد و همچنين موجب بروز اختلافات بسياري در تقويمها ميشد و هم در معاملات اقتصادي مشكلات فراواني به وجود ميآمد. روش اين پژوهش توصيفي مبتني بر اسناد و مدارك آرشيوي و منابع اصلي است و در پي پاسخي مناسب به سؤال اصلي اين پژوهش است كه زمينهها، اهداف و روند اصلاح تقويم هجري شمسي چه بود و چگونه اتفاق افتاد؟ يكي از آنها، قانون محاسبات عمومي بود كه در مجلس شوراي ملي دوم به تصويب رسيد و بهموجب آن در محاسبات دولتي از تقويم هجري شمسي استفاده شد. از ديگر زمينهها، فعاليت فرهنگي روزنامۀ كاوه بود. تقي زاده مقالاتي در بارۀ لزوم اصلاح تقويم و استفاده از تقويم هجري شمسي نگاشت تا اينكه در پنجمين دورۀ مجلس شوراي ملي، تقيزاده كه يكي از نمايندگان مجلس بود طرح تغيير اسامي ماهها را مطرح كرد. اين طرح در 11 فروردين 1304 ش به تصويب رسيد هرچند برخي منابع تغيير تقويم را به رضا شاه منسوب ميكنند.

تاريخ علم

1398

17

2

235-261

پاييز و زمستان