301

26ص.

پديدۀ تكنولوژ يهاي جديد، دست ورزي هاي فيزيكي را، كه مد لهايي ملموس براي بازنمايي مفاهيم هستند، جايگزين دست ورز يهاي مجازي كرد ه است كه بسياري از فراگيران و معلمان آ نها را در كلاس هاي رياضي سودمند مي دانند. مطالعة حاضر، انگيزۀ دانش آموزان را براي كار با دست ورز يهاي مجازي، به عنوان ابزارهايي در آموزش رياضي، بررسي كرده است. از «نظريۀ فعاليت » براي تهيۀ ابزار چندمؤلفه اي، براي انجام پيمايشي در خصوص دست ورزي هاي مجازي در آموزش رياضي، استفاده شد. در پيمايش 442 نفر دانش آموز دبيرستاني، به منظور آزمون كردن درك آ نها از ويژگي هاي مختلف اين دست ورز يها شركت داده شدند. با استفاده از مدل مقياس رتب هبندي راش اندريچ بر اساس نظرية پرسش پاسخ، جنب ههاي روا نسنجي ابزار ازجمله قابل قبول بودن نشانگر، توانايي فراگير، برازش و تك بعدي بودن بررسي شد و ابزاري رواشده براي اندازه گيري انگيزة دانش آموزان در استفاده از دست ورزي هاي مجازي تهيه شد. اين ابزار م يتواند براي پيدا كردن عواملي به كار رود كه درك دانش آموزان از دست ورزي هاي مجازي را در كلاس رياضي نشان مي دهد. همچنين با استفاده از اين ابزار مي توان روابط بين ساز ههاي اين پرس شنامه را بررسي كرد كه با توليد مد لهايي در خصوص انگيزۀ دانش آموزان براي استفاده از دست ورزي هاي مجازي مي تواند علاوه بر گسترش مرز دانش در اين حوزه، كيفيت فرآيند ياددهي و يادگيري رياضي را ارتقا دهد.

نوآوري هاهي آموزشي

1397

17

65

105-130

بهار