347

26ص.

هدف پژوهش حاضر، ارائة چارچوب مفهومي براي طراحي فضاي فيزيكي مدرس ههاي ابتدايي بر مبناي «نظرية يادگيري مشاركتي ويگوتسكي » است. رويكرد تحقيقي «روش پژوهش اسنادي » است و براي انجام آن از «تكنيك تحليل محتوا » استفاده شد. قلمرو موردمطالعة اين پژوهش اسناد و مدارك معتبر علمي، استانداردها و گزار شهاي بي نالمللي در طراحي مدرسه و نمون ههاي موردي مدرس ههاي طراح يشده بر مبناي رويكرد سازنده گرايي اجتماعي است كه با روش نمون هگيري هدفمند انتخاب شد هاند. بنا بر يافت ههاي پژوهش، مه مترين مؤلف ههاي يادگيري مشاركتي عبار تاند از: ساختن دانش، نقش فعال يادگيرنده، تسهيل يادگيري، تنوع مواد و منابع يادگيري، زمينه و تعامل محوري كه در ابعاد فضايي )رنگ، محوط هسازي و انعطا فپذيري(، روا نشناختي )مناطق اجتماعي غيررسمي(، فيزيولوژي )دما، تهويه، نور و سروصدا( و رفتاري )پيكربندي U شكل، ميزهاي گرد، فضاهاي بازي، فضاهاي شخصي، فضاي عمومي يادگيري )خيابان يادگيري(( م يتواند بازنمايي مطلوبي از فضاي فيزيكي مدرس ههاي ابتدايي ارائه دهد. همچنين نتايج نشان دادند كه ايجاد محيط يادگيري مشاركتي در ابعاد ساخت دانش، تعامل، تنوع در منابع و مواد آموزشي، تسهيل يادگيري و نقش فعال يادگيرنده، نيازمند طراحي فضاي فيزيكي با در نظر گرفتن تنوع رنگي، انعطا فپذيري در طراحي فضا و محوط هسازي و نيز ايجاد مناطق اجتماعي غيررسمي است. علاوه بر اين، توجه به ويژگ يهاي فيزيولوژي فضا موجب تأثير بر سرعت يادگيري، كيفيت تدريس، ارتقاي رفتار اجتماعي دان شآموزان، تسهيل در دستيابي به هد فهاي آموزشي، دسترسي به تجهيزات و تسهيلات متنوع يادگيري و ايجاد فضاي يادگيري مشاركت محور م يشود.

نوآوري هاي آموزشي

1398

18

72

27-52

زمستان