488

22ص.

زمينه: فراگيري زبان روند طبيع ي رشد و منحصر به انسان است كه بر اساس آن كودك زبان مادري خود را به عنوان زبان اول فرا م يگيرد. ساد هترين نظريۀ رشد زبان آن است كه كودكان زبان را از راه تقليد زبان بزرگسالان م يآموزند، احتمال ديگر آن است كه كودكان زبان را از راه شرط يسازي فر ا م يگيرند، چامسكي فرضيه ذاتي بودن زبان را پيشنهاد كرد؛ پياژه اعتقاد داشت زبان فرايندي شناختي و محصول رشد هوش عمومي است؛ به نظر ويگوتسكي اگرچه كودكان پاي ههاي شناختي ذاتي براي فراگيري زبان دارند، رشد زبان براي بيان كاركردهاست؛ سرانجام آنكه پيوندگرايان بر اين باورهستند كه كودكان بدون حتي فهميدن قواعد يا حتي بدون وجود قواعد، زبان را فرا مي گيرند. نتيجه گيري: اگرچه پژوه شهاي زيادي انجام شده، هنوز دقيقاً مشخص نيست كودكان چگونه در شاهكار قابل توجه فراگيري زبان موفق م يشوند. برخي تلا شها براي مرتبط كردن رشد زباني و شناختي به استفاده از مراحل پياژ هاي ناموفق بوده است. پيشرف تهاي عمد هاي در درك رشد زباني و شناختي ر خداده اما اين پيشرف تها رابطۀ نزديكي را نشان نداد هاند. با توجه به وضعيت دانش امروز، انتخاب قاطعانه يكي از نظري ههاي مختلف امكا نپذير نيست. منطقي به نظر م يرسد كه بهتر است بگوييم كه تركيبي از مهار تهاي تقليدي، ابزار فراگيري فطري زبان، رشد شناختي و تعامات ارتباط اجتماعي به رشد زبان كمك م يكنند. اين مقاله مروري است بر نظري ههاي رشد و فراگيري زبان در كودكان.

تعليم و تربيت استثنايي

1397

18

3

152

9-20

مرداد و شهريور