گياه دارچين و به ويژه پوست آن، از جملۀ ادويه هايي است كه از زمان هاي باستان به عنوان دارو،
چاشني غذا و حتي خوشبوكننده اي قوي، شناخته شده است. رويشگاه انواع گوناگون دارچين در
مناطقي از شرق و جنوب شرق آسياست و از اين مناطق به كشورهاي ديگر صادر مي شود. به دليل
اهميت و قيمت بالاي اين ماده در زمان هاي گذشته، در بارۀ آن داستان هاي بسياري گفته شده كه
گاه با خرافات نيز همراه بوده است. در اين مقاله كوشش شده است تا خاستگاه دارچين، تاريخچۀ
استفاده از آن و مسير تجارت اين ادويه در اعصار گذشته مشخص شود. همچنين با استفاده از اسناد
تاريخي موجود، برخي از تاجران اصلي آن معرفي شده اند. به علاوه خاستگاه هاي گوناگوني كه
مؤلفان در آثارشان براي دارچين در نظر گرفته اند، به چهار گروه چين، سيلان، هند، و شبه جزيرۀ
عربستان و اتيوپي تقسيم، و صحّت و سقم انتساب خاستگاه دارچين به هر كدام از اين مناطق
بررسي شده است.
