800

برقراري ارتباط يكي از قديم يترين و درعي نحال بهترين دستاوردهاي بشر است. ارتباط، علاوهبر كاركردهاي متنوع براي بشر، زمين هساز فعالي تهاي اجتماعي و سرآغازي براي زندگي اجتماعي است. هدف از پژوهش حاضر تحليل نحوۀ زبان بدن مدرسان و تفسير نوع گفتما نهاي رايج در زبان بدنِ آنان است. براي نيل به اين هدف از روش كيفي، با توجه به نوع پديدارشناسي، استفاده شده است. جامعۀ آماري پژوهش را مدرسان دانشگاه فرهنگيان در سال تحصيلي 1397-1396 تشكيل داد هاند كه سابقۀ تدريسِ بيش از سه سال داشتند. نمون هگيري ب هصورت هدفمند بوده و با توجه به اشباع نظري 15 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوري داد هها مصاحبۀ نيم هسازما نيافته بوده كه پس از بيان اهداف تحقيق و تأكيد بر اصل محرمان هبودن، مصاحبه با هر مدرس ضبط و مكتوب شده است. براي تجزيهوتحليل داد هها از تحليل توصيفي استفاده و جزئيات يافت هها تفسير شده است. نتايج اين پژوهش نشان داد كه مدرسان نشان ههاي زبان بدن را بهمنظور هفت نوع گفتمان استفاده ميكنند: گفتمان هشدار، تأييد و عد متأييد، صميميت، اعتماد، عصبانيت، تفكر، و نظارت و هدايتي. درنهايت م يتوان گفت زبان بدن براي ساد هسازي مطالب، موقعي تسازي و نگرش مثبت در كلاس درس، موفقيت در تدريس، اعتماد مدرسان به دانشجويان و توانايي يادگيري عميق مؤثر است.

نوآوري هاي آموزشي

1400

20

2

78

تابستان