828

زمينه و هدف: مشكلات هيجاني-رفتاري به شرايطي اشاره دارند كه پاسخ هاي هيجاني و رفتاري فرد در مدرسه با هنجارهاي سني، قومي و فرهنگي متناسب نبوده و زمينه ناسازگاري هاي اجتماعي، خودمراقبتي ضعيف و شكست در تحصيل و همچنين اختلال هاي رواني دوران بزررگسالي را فراهم مي سازند. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش خودتنظيمي هيجاني بر سطح همدلي و اشتياق به مدرسه در دانش آموزان مقطع ابتدايي با مشكلات هيجاني-رفتاري انجام شد. روش: اين پژوهش از نوع مطالعات شبه تجربي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش آموزان دختر مقطع ابتدايي شهر ما كو به تعداد 6102 نفر بود. نمونه آماري شامل 30 نفر از دانش آموزان بود كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل جايدهي شدند. شركت كنندگان در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون پرسشنامه هاي همدلي پايه و اشتياق به مدرسه را تكميل كردند. آزمودني هاي گروه آزمايشي طي 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش خودتنظيمي هيجاني قرار گرفتند و گروه كنترل در معرض متغير مستقل قرار نگرفت. انجام شد. spss تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري در برنامه يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه آموزش خودتنظيمي هيجاني منجر به تفاوت معنا دار بين گروه ها در سطح همدلي دانش آموزان شده است. )F=12/11 ،P> 0/ و اشتياق به مدرسه ) 001 )F=11/09 ،P> 0/001( نتيجه گيري: با توجه به يافته ها مي توان مطرح ساخت كه آموزش خودتنظيمي هيجاني مداخله مؤثري براي بهبود همدلي )عاطفي و شناختي( و اشتياق به مدرسه )رفتاري، هيجاني و شناختي( دانش آموزان داراي مشكلات هيجاني-رفتاري در گروه آزمايشي است.

تعليم و تربيت استثنايي

1400

21

2

162

87-98

خرداد و تير