831

زمينه: كودكان با اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي در تعامل با همسالان خود مشكل دارند، خودانگي، آنها را رنج مي دهد و سطح اضطراب بالايي دارند. هدف پژوهش حاضر تعيين كاركردهاي اجرايي بر سطح تعاملات كودك با همسالان، خودانگي و اضطراب كودكان با اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي بود. روش: 30 كودك 6 تا 14 ساله با اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي كه به كلينيك مشاوره و خدمات روان شناختي آموزش و پرورش سبزوار مراجعه كرده بودند به صورت تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند و در 8 جلسه ي 45 دقيقه اي تحت آموزش و تمرين كاركردهاي اجرايي يك روان شناس قرار گرفتند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش؛ پرسشنامه كانرز، پرسشنامه مهارت هاي اجتماعي گرشام و اليوت، مقياس اضطراب كودكان اسپنس و ابزار سنجش خودانگي مايكل كينگ بود كه همه ي كودكان، قبل و بلافاصله پس از برنامه مداخله آنها را تكميل كردند. مقايسه بين دو گروه توسط آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري انجام شد. يافته ها: ميانگين نمرات تعاملات اجتماعي، خودانگي و اضطراب در كودكان با اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي قبل از مداخله تفاوت معنا داري نداشت، اما ميانگين نمرات دو گروه بلافاصله پس از مداخله تفاوت معنا داري پيدا كرد؛ به طوري كه ميانگين نمرات تعاملات اجتماعي، خودانگي و اضطراب كودكان با اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي در گروه .) P> 0/ كنترل تغيير معناداري نداشت اما در گروه مداخله تغيير معنا داري را نشان داد ) 05 نتيجه گيري: مداخله كاركردهاي اجرايي توانست تعاملات اجتماعي، خودانگي و سطح اضطراب كودكان با اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي را بهبود بخشد. با توجه به يافته هاي پژوهش، استفاده از كاركردهاي اجرايي براي بهبود تعاملات اجتماعي، خودانگي و اضطراب كودكان با اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي پيشنهاد مي شود.

تعليم و تربيت استثنايي

1400

21

3

163

21-30

مرداد و شهريور