چكيده :
يكي از شاخصه‌هاي اساسي سازمانها در حفاظت از محيط‌زيست، سياست گذاري در راستاي آموزش سبز كاركنان به‌عنوان اصليترين عامل موفقيت مديريت سبز و تحقق توسعه پايدار است. براين اساس، پژوهش حاضر با هدف طراحي الگوي كيفي آموزش سبز منابع انساني انجام گرديد. روش پژوهش، كيفي و رويكرد آن نظريه برخاسته از داده تعيين شد و از ميان رويكردهاي موجود، رويكرد نظاممند استراوس و كوربين انتخاب گرديد. گروه هدف سازمانهاي دولتي شهر يزد و جامعه آماري خبرگان سازماني و دانشگاهي مديريت منابع انساني و محيط‌زيست در سطح اين سازمانها بودند. مشاركتكنندگان با استفاده از روش نمونهگيري نظري انتخاب گرديدند و جمع آوري داده ها با مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته صورت پذيرفت. پس از انجام 12 مصاحبه، اشباع نظري حاصل گرديد. تحليل دادهها در اين روش، با استفاده از سيستم «كدگذاري باز»، «كدگذاري محوري» و «كدگذاري انتخابي» انجام شد. اعتبار دادهها مطابق با روش «سه سوسازي»، از بررسي و تطبيق نظر مشاركت كنندگان با نظر برخي از پژوهشگران كيفي سنجيده شد. در نهايت الگوي آموزش سبز منابع انساني در سازمانهاي دولتي استان يزد با 20 مقوله و در ذيل ابعاد شش گانه تدوين شد. يافته ها نشان داد پديده محوري در اين پژوهش توانمند سازي سبز كاركنان در ابعاد دانشي، نگرشي و مهارتي مي باشد. مسئوليت اخلاقي و اجتماعي سازمان در قبال حفاظت از محيط‌زيست و اهميت توسعه پايدار به عنوان مهمترين شرايط علّي شناسايي شد. زمينههاي فرهنگي، فردي و سازماني با 8 زير مقوله از مهمترين شرايط زمينه اي بودند و همچنين عوامل اقتصادي، اجتماعي و نهاد‌هاي قانوني، شرايط مداخله گر را تشكيل دادند. براين اساس، نيازسنجي آموزشي، تدوين برنامه‌هاي آموزش سبز، ارائه آموزش سبز كاركنان، كيفيت-سنجي، ارزيابي و بازخورد آموزش ها، كسب مدل بومي آموزش سبز، تدوين شاخص سبز عملكردي، فرهنگ سازي، مديريت دانش سبز و برانگيختن كاركنان به‌عنوان راهبرد در جهت توانمندسازي سبز كاركنان سازمانهاي دولتي يزد انتخاب شدند. در پايان، پيامدها در 3 دسته كلي پيامدهاي فردي، اجتماعي و سازماني، با 11 شاخص تبيين گرديد.
