چكيده :
هدف اين پژوهش به منظور بررسي اثر روش درماني پاسخ محور مبتني بر والدين بر بهبودي كودكان مبتلا به اُتيسم و اضطراب مادران آنها صورت گرفته است. جامعه آماري شامل كودكان مبتلا به اُتيسم انجمنهاي اُتيسم تهران و يزد بود. از بين كودكان با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس 30 نفر به همراه والدينشان به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش جاي داده شدند. طرح پژوهش، طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري بوده به گروه آزمايش روش درماني پاسخ محور، در طول 9 هفته به صورت فيلم و صورت آنلاين انجام شد. مقياس درجه‌بندي كودكي اُتيسم 2-CARS مقياس اضطراب بك براي مادران در اين پژوهش به عنوان ابزار اين پژوهش استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش روش درماني پاسخ محور مبتني بر والدين در كاهش نمرات CARS و بك مؤثر بوده است. از برجسته‌ترين نتايج به دست آمده از اين پژوهش تاثير آموزش اين روش بر كاهش علائم اُتيسم، علاوه بر آن بهبودي در زمينه گفتار و افزايش تعداد لغات، اجتماعي شدن و ارتباط كودك با ديگران بود. نتايج نشان داد كه با توجه به مزاياي مداخله والدين در درمان و همين‌طور اهميت افزايش تعداد ساعات درماني كودكان مبتلا به اُتيسم، پيشنهاد مي‌شود اين روش درماني در كنار روش‌هاي مرسوم در زمينه اُتيسم به والدين به خصوص مادران آموزش داده شود.
