پيشبيني شادكامي بر اساس معنويت با توجه به نقش واسطهاي انعطافپذيري خانواده در بين دانشآموزان دختر مقطع متوسطه استان يزد

چكيده :

هدف از روانشناسي مثبت گرا افزايش احساسات مثبت از طريق افزايش شادي، تعامل در زندگي و بهزيستي روانشناختي است و پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجيگرانهي انعطافپذيري خانواده در رابطهي بين معنويت و شادكامي در دانشآموزان دختر مقطع متوسطه انجام گرفت. روش انجام تحقيق از جهت هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، توصيفي و از حيث ارتباط بين متغيرهاي پژوهش از نوع همبستگي بود و از لحاظ زمان، مقطعي بود. جامعهي آماري شامل كليه دانشآموزان دختر مقطع متوسطه آموزش و پرورش شهر يزد مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 1400 بود (7000 دانش آموز). حجم نمونه بر اساس جدول مورگان برابر بود با 364 نفر، كه البته به دليل محدوديتهايي كرونايي، 320 پرسشنامه با روش نمونهگيري احتمالي (خوشهاي) تكميل شده است. ابزار گردآوري داده هاي تحقيق، پرسشنامه شادكامي براساس ابزار «شادكامي آكسفورد آرگيل و مارتين و كروسلند (1987)»، پرسشنامه معنويت پارسيان (2009) و پرسشنامه انعطاف پذيري خانواده شاكري (1382) بود. تجزيه و تحليل دادهها با استفاده از نرمافزار SSPS انجام شده است. يافته ها به اين شرح بود: با توجه به آماره آزمون سبل (12/4) و سطح معناداري (001/0)، متغير معنويت (از طريق متغير ميانجي انعطافپذيري خانواده) بر ميزان شادكامي در دانشآموزان دختر مقطع متوسطه تاثير مثبت غيرمستقيم 37.8 درصد دارد. مقدار ضريب رگرسيون چندگانه نشان داد 1/38 درصد از واريانس متغير شادكامي، به طور همزمان توسط "مولفه هاي معنويت (خودآگاهي، اهميت اعتقادات معنوي در زندگي، فعاليتهاي معنوي و نيازهاي معنوي) " پيش بيني ميشود و بر آن تاثير مثبت مي گذارد. ضريب رگرسيون چندگانه نشان داد 5/58 درصد از واريانس مولفه هاي شادكامي، توسط متغير مستقل يعني "انعطاف پذيري خانواده " پيش بيني ميشود و بر آن تاثير مثبت مي گذارد. بنابراين به منظور ارتقاي شادكامي در دانش آموزان، بايد براي ارتقاي معنويت و نيز انعطاف پذيري خانواده برنامه ريزي نمود.