چكيده :
با توجه به اينكه عامل ذهن آگاهي بر ميزان خود شفقتي و خستگي ذهني در مادران داراي كودك مبتلا به اختلال نقص توجه-بيش فعالي تاثير مثبتي برجا ميگذارد پژوهشي با هدف تعيين اثر بخشي آموزش ذهن آگاهي بر ميزان خود شفقتي و خستگي ذهني در مادران داراي كودك مبتلا به اختلال نقص توجه-بيش فعالي است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي است و بررسي اين پژوهش نيمه آزمايشي است كه با پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل به بررسي تاثير بين ابعاد آموزش ذهن آگاهي بر خود شفقتي و خستگي ذهني مادران كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه-بيش فعالي پرداخته است. جامعه آماري اين پژوهش مادران داراي كودك مبتلا به اختلال نقص توجه-بيش فعالي در شهر يزد هستند؛ كه از بين آنها يك مركز انتخاب شده است. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه هاي سنجش چندبعدي خستگي اسمتس (MFI) و شفقت ورزي به خود نف (2003)، هستند. روايي محتوايي ابزارها تاييد و پايايي پرسشنامه نيزتاييد شده است. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، فراواني و ...) و آمار استنباطي (آزمون تحليل كواريانس و آزمون مانكوا و آزمون آزمون t مستقل) و با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 26 استفاده مي‌شود. نتايج به دست آمده اين پژوهش با بررسي ميانگين خودشفقتي در گروه آزمايش و گروه گواه، همچنين بررسي ميانگين خستگي ذهني در گروه آزمايش و گروه گواه بدست آمد كه تفاوت معناداري بين ميانگين ها وجود دارد. در نتيجه فرضيه صفر رد و فرضيه تحقيق تاييد مي شود. همچنين با بررسي نتايج تحليل كوواريانس نشان مي دهد آموزش ذهن آگاهي بر خودشفقتي (004/0) و بر خستگي ذهني (001/0) نشان مي دهد كه مقدار خودشفقتي كمتر از 05/0 است، بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش ذهن آگاهي بر خودشفقتي و خستگي ذهني در دانش آموزان دختر پايه دهم تأثير مثبت و معنادار دارد.
كليد واژه: ذهن آگاهي، خودشفقت ورزي، خستگي ذهني، اختلال نقص توجه-بيش فعالي
