چكيده :
پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش ذهن آگاهي بر نشخوار فكري و خودپنداره جنسي زنان نابارور انجام شده است. اين پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيشآزمون-پسآزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان نابارور با تشخيص حداقل يك سال ناباروري مراجعه كننده به مركز ناباروري يزد در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از زنان نابارور بود كه به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه كنترل (15 نفر) و آزمايش (15 نفر) تقسيم شدند. جلسات آموزش ذهنآگاهي بر اساس رويكرد كابات زين و همكاران (1992) در طي هشت جلسه 60 دقيقهاي بر روي گروه آزمايش اجرا شد. جهت سنجش متغيرهاي پژوهش از دو پرسشنامه نشخوار فكري (هوكسما و مارو، 1991) و خودپنداره جنسي(اسنل، 1995) استفاده شد. تجزيه و تحليل اطلاعات در نرمافزار spss و در دو سطح توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (با كمك آزمونهاي تحليل كواريانس و مانكوا) انجام شد. نتايج آزمون تحليل كواريانس نشان داد كه آموزش ذهنآگاهي به زنان نابارور تاثير معناداري بر كاهش نشخوار فكري و افزايش خودپنداره جنسي آنان دارد. نتايج آزمون مانكوا نيز نشان داد كه آموزش ذهنآگاهي بر دو مولفه بازتاب و افسردگي از پرسشنامه نشخوار فكري تاثير دارد و باعث كاهش معنادار اين دو مولفه شده است. همچنين نتايج نشان داد كه آموزش ذهنآگاهي بر افزايش مولفه‌هاي خودپنداره جنسي (خودكارآمدي جنسي و آرامش جنسي) در زنان نابارور اثر دارد. بنابراين به مشاوران و روانشناسان پيشنهاد ميشود كه جهت بهبود سلامت روان زنان نابارور از آموزش ذهنآگاهي استفاده كنند.
