چكيده :
هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي تأثير اعتمادبهنفس بيشازحد و توانايي مديريت بر تصميمات تداوم فعاليت و چرخش حسابرس در شركتها ميباشد. اين پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهشهاي كاربردي ميباشد و از نظر شيوه جمعآوري دادهها در گروهبندي پژوهشهاي پس-رويدادي است؛ كه جهت آزمون فرضيهها از شيوه همبستگي بين متغيرها و معادلات رگرسيون چندمتغيره از طريق مدل لجستيك، استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق، كليه شركتهاي توليدي پذيرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران از ابتداي سال 1396 لغايت انتهاي سال 1400 ميباشد و نمونه مورد بررسي تحقيق، شامل 108 شركت ميباشد كه با استفاده از روش حذف سيستماتيك، انتخاب گرديده است. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه اعتمادبهنفس بيشازحد مديران و توانايي مديريت بر صدور گزارش حسابرسي حاوي بند تداوم فعاليت تأثير معنادار وجود دارد و توانايي مديريت بر رابطه بين اعتمادبهنفس بيشازحد مديران و صدور گزارش حسابرسي حاوي بند تداوم فعاليت تأثير معنادار ندارد. همچنين اعتمادبهنفس بيشازحد مديران بر چرخش حسابرس تأثير معنادار دارد؛ اما؛ توانايي مديريت بر چرخش حسابرس تأثير معنادار دارد و توانايي مديريت بر رابطه بين اعتمادبهنفس بيشازحد مديران و چرخش حسابرس تأثير معنادار دارد.
كليدواژهها: اعتمادبهنفس بيشازحد-توانايي مديريت-تصميمات تداوم فعاليت-چرخش حسابرس