چكيده :
هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي مهارت‌هاي زندگي (حل مساله و تصميم گيري) بر سرزندگي تحصيلي و خوش بيني تحصيلي دانش‌آموزان دختر پايه ششم شهرستان راور بوده است. اين پژوهش از نظر هدف يك پژوهش كاربردي و از نظر روش جمع آوري اطلاعات يك پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيشآزمون-پسآزمون بود. جامعهآماري پژوهش، دانش‌آموزان دختر پايه ششم شهرستان راور به تعداد 635 نفر بودند كه از بين آنها تعداد 60 نفر با روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب و بر مبناي ملاك‌هاي ورود و خروج به دو گروه معادل 30 نفري تقسيم شده و سپس با گزينش تصادفي، گروه‌هاي آزمايش و كنترل تعيين شدند. ابزار‌هاي پژوهش شامل پكيج آموزش مهارت‌هاي زندگي (تصميم‌گيري و حل‌مساله) براساس منابع مختلف مرتاضي و خاكي صديق (1395) و همكاران (1399) و پرسشنامه‌هاي سرزندگي تحصيلي مارتين و مارش (2006) و خوش بيني تحصيلي اسچنن-موران و همكاران (2013) بودند. روايي پرسشنامه، توسط متخصصان تاييد و پايايي آنها با استفاده از آلفاي كرونباخ براي پرسشنامه سرزندگي تحصيلي 0.81 و پرسشنامه خوش‌بيني تحصيلي 0.8 برآورد شد. مداخله آموزشي طي 12 جلسه 45 دقيقه‌اي (دوجلسه پيشآزمون و پسآزمون) انجام گرفت. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داده است كه تاثير آموزش مهارت‌هاي زندگي بر سرزندگي تحصيلي و خوش‌بيني تحصيلي معنادار بوده است. اندازه اثر آموزش مهارت‌هاي زندگي بر
