بررسي رابطه بين مهارت پرسشگري با تفكر خلاق با نقش ميانجي خودكنترلي دانش آموزان پايه ششم ابتدايي شهر كرمان

چكيده :

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي رابطه بين مهارت پرسشگري با تفكر خلاق با نقش ميانجي خودكنترلي دانش آموزان پايه ششم ابتدايي شهر كرمان بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف يك پژوهش كاربردي و به لحاظ شيوه جمع آوري اطلاعات يك پژوهش توصيفي از نوع همبستگي با رويكرد مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانش آموزان پايه ششم ابتدايي ناحيه يك شهر كرمان مي‌باشند حجم جامعه 6789 نفر (3282 نفر دختر و 3507 نفر پسر) است. با توجه به جدول مورگان بر اساس نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي (دختر و پسر) تعداد 364 نفر دانش‌آموز (176 نفر دختر و 188 نفر پسر) انتخاب شدند. ابزار پژوهش جهت جمع آوري اطلاعات سه پرسشنامه تفكر خلاق ولچ و داول (2002)، مهارت پرسشگري حيدري (1392) و پرسشنامه خود كنترلي تانجي (2004) بودند. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از شاخص‌هايي همچون جداول فراواني، انحراف معيار با نرم افزار SPSS23 و در آمار استنباطي از معادلات ساختاري شاخص‌هاي ضريب آلفاي كرونباخ و معيار پايائي تركيبي (CR) معيار ميانگين واريانس استخراج شده (AVE) ضرايب معناداري t-value و ضريب تعيين و آزمون سويل با نرم افزار smart pls استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد بين مهارت پرسشگري با تفكر خلاق با نقش ميانجي خودكنترلي دانش آموزان پايه ششم ابتدايي شهر كرمان رابطه وجود دارد. همچنين بين مهارت پرسشگري با تفكر خلاق و خودكنترلي دانش آموزان رابطه وجود دارد و بين خودكنترلي با تفكر خلاق دانش آموزان رابطه وجود دارد؛ بنابراين مي‌توان گفت پرسشگري در استدلال هم در ساخت فردي و هم در ساخت اجتماعي نقش دارند. پرسشگري موجب شده تا دانش‌آموزان دانش قبلي خود را فعال ‌كنند و بر تلاش‌هاي يادگيري خود متمركز شوند و به آن‌ها كمك مي‌كند تا به تفصيل بر پردازش دانش خود بپردازند.