اثربخشي آموزش فرزندپروري مثبت بر استرس والديني و خودشفقتي مادران كودكان داراي اختلالات يادگيري شهر يزد

چكيده :

اثرات منفي داشتن كودك با اختلال يادگيري موجب ايجاد تنش و فشار در اعضاي خانواده مخصوصا مادر ميشود. چراكه مادر اولين شخصي است كه به طور مستقيم با كودك ارتباط برقرار ميكند. يكي از مداخلاتي كه ميتواند نقش مهمي در كاهش مشكلات مادران كودكان با اختلال يادگيري داشته باشد، آموزش فرزندپروري مثبت است. هدف پژوهش حاضر، اثربخشي آموزش فرزندپروري مثبت بر استرس والديني و خودشفقتي مادران كودكان داراي اختلالات يادگيري شهر يزد بود. روش تحقيق از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون –پس‌آزمون و گروه كنترل و آزمايش و جامعه آماري شامل كليه مادران داراي كودك با نشانه‌هاي اختلالات رفتاري يزد بود. حجم نمونه تعداد 30 نفر از مادران كودكان داراي اختلالات يادگيري كه به شيوهي نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و بصورت تصادفي در دوگروه 15 نفره آزمايش و كنترل مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودشفقتي فرم كوتاه (ريس و همكاران، 2011) و فرم كوتاه شاخص استرس والديني (آبيدين، 1995) بود. جهت اجراي پژوهش ابتدا پيش آزمون اجرا گرديد. بعد از آن گروه آزمايش تحت آموزش فرزندپروري مثبت به مدت 8 جلسه 60 دقيقهاي قرار گرفتند و در اين مدت گروه كنترل هيچگونه آموزشي دريافت نكردند. بعد از پايان جلسات آموزشي پس‌آزمون انجام و داده‌هاي بدست آمده از پرسشنامه‌ها در مرحله پيش آزمون و پس‌آزمون توسط نرم‌افزار‌هاي آماري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها در بخش آمار توصيفي از طريق مهمترين شاخصهاي آمار توصيفي و در بخش آمار تحليلي با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون كوواريانس انجام شد. نتايج نشان داد كه آموزش فرزندپروري مثبت بر افزايش خودشفقتي و كاهش استرس مادران كودكان با اختلال يادگيري تاثير دارد (05/0>p). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، به نظر ميرسد آموزش فرزندپروري مثبت ميتواند كمكي موثر به خانواده‌هاي داراي كودكان با اختلالات يادگيري باشد.