اثربخشي آموزش خود دلگرم سازي بر توانمندسازي روانشناختي و خودكارآمدي شغلي معلمان ابتدائي شهر ياسوج

چكيده :

پژوهش حاضر با هدف اثربخشي آموزش خود دلگرمسازي بر توانمندسازي روانشناختي و خودكارآمدي شغلي معلمان ابتدائي شهر ياسوج انجام گرفت. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر شيوه اجرا نيمهآزمايشي با طرح پيشآزمون-پسآزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه معلمان مقطع ابتدائي شهر ياسوج در سال تحصيلي 1400-1401 به تعداد 2800 نفر بود كه به روش نمونهگيري در دسترس 30 نفر از معلمان مقطع ابتدايي انتخاب و بر اساس معيارهاي ورود و خروج به دو گروه 15 نفري معادل تقسيم شدند سپس با استفاده از گزينش تصادفي يكي از گروه‌ها به عنوان گروه آزمايش و ديگري به عنوان گروه كنترل تعيين شد.گروه آزمايش طي 10 جلسه 90 دقيقهاي (هر هفته يك جلسه) آموزش خوددلگرم سازي بر مبناي نظريه آدلر (1980) را آموزش ديدند و در اين فاصله گروه كنترل هيچ مداخلهاي دريافت نكردند. به منظور جمعآوري داده‌ها از پرسشنامه توانمندسازي-روانشناختي (PEQ) اسپريتزر (1995) و خودكارآمدي شغلي(JSEQ) ريگز و نايت (1994) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون كوواريانس چندمتغيري تجزيه و تحليل شدند. نتايج به دست آمده نشان داد بين گروه آزمايش و كنترل تفاوت معناداري وجود دارد و اين تفاوت به سود گروه آزمايش ديده مي شود.. به اين صورت كه آموزش خود دلگرم سازي باعث افزايش معنادار توانمندسازي روانشناختي (F=37/963، Efect size=0/594) و خودكارآمدي شغلي(F=21/213، Efect size=0/449) و مولفه هاي آنان شده است (p<0/05). آموزش خوددلگرم سازي به عنوان يك مهارت، موجب افزايش توامندسازي روانشناختي و خودكارآمدي شغلي شده است؛ بنابراين جهت توانمندسازي روانشناختي و خودكارامدي شغلي معلمان اين آموزش در كنار ساير حمايتهاي مادي و اجتماعي توصيه مي گردد.