چكيده :
توسعه صنعت گردشگري در ايران يكي از موضوعات بسيار مهم و حياتي و همچنين يكي از محورهاي توسعه‌هاي كشور مي‌باشد كه دولت براي ارتقا و توسعه آن برنامه‌ريزي ويژهاي كرده و امكانات و تسهيلات زيادي را براي آن اختصاص داده است. در اين ميان، شهرهاي مثلث گردشگري ايران، نقش ويژه و مهمي در اين صنعت بازي مي‌كنند كه نيازمند بررسي و كشف مشكلات و ضعف‌هاي هر شهر با توجه به شرايط خاص و ويژه آن شهر مي‌باشد. شهرهاي مثلث گردشگري ايران در واقع همان مسير گردشگري سه شهر شيراز، يزد و اصفهان ميباشند كه، در اين مطالعه از روش مقايسه تطبيقي و محاسبه مزيت نسبي به ارزيابي امكانات، زيرساخت‌ها و ويژگي‌هاي مورد نياز براي توسعه گردشگري آنها پرداخته شده است.
در اين راستا، براي مقايسه تطبيقي شهرهاي مثلث گردشگري بر مبناي نظر خبرگان و پرسشنامه مقايسه زوجي از متغيرهاي منتخب و موجود در معيارهاي زيرساخت شهري، سياست‌هاي شهري و گردشگري، منابع و اماكن فرهنگي، تاريخي، ورزشي و طبيعي استفاده شده است و آمار و اطلاعات لازم براي محاسبه مزيت نسبي و سنجش معيارهاي مقايسه تطبيقي از سالنامه‌هاي معتبر آماري ايران در سال 1398 استفاده شده است.
نتايج مقايسه شاخص‌هاي منتخب براي سه شهر مثلث گردشگري نشان مي‌دهد كه با توجه به نوپا بودن مفهوم مثلث گردشگري در ايران، شهرهاي مثلث گردشگري ايران از يك طرف، از منظر دستيابي به زيرساخت‌ها و امكانات لازم براي توسعه گردشگري فاصله زيادي با يكديدگر دارند و از طرف ديگر، مزيت نسبي و سهم مكاني بسياري از شاخص‌ها براي هر سه شهر از ميانگين كشوري پايين‌تر بوده و اگر بخواهيم در جهت توسعه صنعت گردشگري ايران با محوريت اين سه شهر، برنامه‌ريزي نماييم، بايد ضمن ارايه برنامه توسعه مشترك، سرمايه‌گذاري بيشتري بر روي شهرهاي مثلث گردشگري ايجاد شده و ارتباط بين شهرهاي مثلث گردشگري بيش از پيش باشد
