بررسي رابطه كنترل خشم و سازگاري اجتماعي با ارتباطات اجتماعي با نقش ميانجي اضطراب اجتماعي

چكيده :

در اين تحقيق به بررسي" رابطه كنترل خشم و سازگاري اجتماعي با ارتباطات اجتماعي با نقش ميانجي اضطراب اجتماعي در دانش¬آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول در شهر ميبد" پرداخته شد. روش اين تحقيق توصيفي از نوع همبستگي و پيمايشي بود. جامعه آماري اين تحقيق دانش¬آموزان پسر مقطع متوسطه (پايه تحصيلي هفتم تا دوازدهم) در شهر ميبد به تعداد 736 نفر بود. نمونه آماري اين تحقيق با توجه به تعداد جامعه آماري با استفاده از فرمول كوكران 253 بود. جهت نمونه گيري از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي (متناسب با حجم) استفاده شد. ابزار اين تحقيق 4 پرسشنامه استاندارد ارتباطات اجتماعي زبوف (2010)، پرسشنامه استاندارد اضطراب اجتماعي واتسون و فرند (1969)، پرسشنامه استاندارد سازگاري اجتماعي سينها و سينگ (1993) و پرسشنامه استاندارد خشم اشپيلبرگر(1998) بود. نتايج تحقيق نشان داد سن بيشترين دانش آموزان 16 سال و مقطع تحصيلي بيشترين دانش آموزان يازدهم بود. ميانگين ميزان خشم دانش آموزان در حد متوسط بالا، ميانگين سازگاري اجتماعي دانش آموزان در حد نسبتاً بالا، ميانگين ارتباطات اجتماعي دانش آموزان در حد متوسط بالا و ميانگين ميزان اضطراب اجتماعي دانش- آموزان در حد نسبتا بالا بود. هم چنين بررسي فرضيه ها نشان داد 3 فرضيه تاييد و دو فرضيه رد شد. بين كنترل خشم و ارتباطات اجتماعي رابطه غير مستقيم معني دار وجود دارد (05/0≥ 0 =sig). ميزان اين رابطه بسيار قوي است (854/0=r.). بين اضطراب اجتماعي و ارتباطات اجتماعي رابطه مستقيم معني دار وجود دارد (05/0≥ 019/0 =sig). ميزان اين رابطه متوسط است (794/0=r.). بين سازگاري اجتماعي و ارتباطات اجتماعي رابطه غير مستقيم معني دار وجود دارد(05/0≥ 0 =sig). ميزان اين رابطه متوسط است (416/0=r.). بين كنترل خشم و اضطراب اجتماعي رابطه مستقيم معني دار وجود ندارد (05/0≤ 217/0=sig) و بين سازگاري اجتماعي و اضطراب اجتماعي رابطه مستقيم معني دار وجود ندارد (05/0≤ 645/0=sig).