بررسي رابطه بين هوش سازماني با رضايت شغلي و عوامل استرس زا در معلمان مدارس ابتدايي شهر مهريز

چكيده :

اين تحقيق به بررسي رابطه بين هوش سازماني، رضايت شغلي و عوامل استرس زا در معلمان مدارس ابتدايي پرداخته است. از اهميت اين مسئله براي بهبود كيفيت آموزش و پرورش و افزايش رضايت و عملكرد معلمان در محيط آموزشي ياد شده است. اين تحقيق از لحاظ هدف يك تحقيق كابردي و از نظر گردآوري اطلاعات توصيفي از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري دراين تحقيق كليه معلمان مدارس ابتدايي شهر مهريز به تعداد 325 نفر بودند كه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان حجم نمونه برابر با 176 نفر محاسبه شده است. در اين تحقيق، از نمونه‌گيري تصادفي ساده استفاده شده و داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي هوش سازماني كارل آلبرخت اكبري باريس (2002) 49 سوالي، رضايت شغلي مينه سوتا (MSQ) 19 سوالي و پرسشنامه عوامل مؤثر بر استرس شغلي توماس و همكاران (2005) 32 سوالي جمع‌آوري شده‌اند. داده‌ها با استفاده از روش الگويابي معادلات ساختاري (SEM) و با كمك نرم افزار PLS تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داده‌اند كه بين هوش سازماني و رضايت شغلي در معلمان ابتدايي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين، بين هوش سازماني و عوامل استرس زا رابطه منفي و معناداري مشاهده شده است؛ به عبارت ديگر، با افزايش هوش سازماني، رضايت شغلي افزايش مي‌يابد و عوامل استرس زا كاهش مي‌يابند. نتيجه‌گيري اين تحقيق نشان مي‌دهد كه مديريت بهينه هوش سازماني در محيط مدارس ابتدايي مي‌تواند به بهبود رضايت شغلي معلمان و كاهش عوامل استرس زا منجر شود. اين موارد اهميت بالقوه‌اي براي ارتقاء كيفيت آموزش و پرورش دارند. در پيشنهادات كاربردي، توصيه مي‌شود كه معلمان آموزش‌هاي مديريت استرس دريافت كنند و شبكه‌هاي اجتماعي براي تعامل و تبادل تجربيات با همكاران خود ايجاد شود. همچنين، مديريت زمان و مديريت منابع بهبود شغلي معلمان را تسهيل كند. اين تحقيق مي‌تواند به تصميم‌گيران در حوزه آموزش و پرورش و مديران مدارس كمك كند تا بهبود‌هاي موردنياز را در سياست‌ها و برنامه‌هاي سازماني خود اعمال كنند.